Diablo Wiki
Advertisement

Kapitan Kentril Dumon, był przywódcą osiemnastoosobowego oddziału najemników, który został wynajęty przez czarodzieja Vizjerei, Quova Tsina, by towarzyszyć mu podczas podróży mającej za cel zbadać legendarne miasto Ureh.

Wczesne życie[]

Był obywatelem Zachodniej Marchii. Jego ojciec był najpewniej wojskowym. Kentril dostał od niego medalion z napisem "Za honor, za obowiązek, za króla i królestwo." Zaprzyjaźnił się także z barbarzyńcą Gorstem, gdy ten dołączył do jego najemników. Kentril oddał mu medalion gdy Gorstowi prawie odrąbano głowę, by przynosił mu szczęście[1].

Wiadomo także że brał udział w kilku bitwach, a podczas jednej nawet musiał dobijać podległego mu człowieka, by skrócić jego męki[2].

Królestwo Cienia[]

Skuszony opowieściami o bogactwach Ureh zgłosił się do Quova Tsina, gdy ten szukał najemników, by móc podążyć śladami Gregusa Maziego i jego najemników. Tsin zdecydował się zatrudnić Kentrila, gdyż podobnie jak towarzyszący Maziemu Humbert Wessel najemnik pochodził z Zachodniej Marchii.

Wyprawa do Ureh[]

Podczas przeprawy przez dżunglę Kedżystanu zgineło dwóch ludzi Kentrila, a gdy trzeci, Hargo został napadnięty przez mackowatą bestię, kapitan był zmuszony dobić nieszczęśnika strzałą, co w połączeniu zupełnym niezainteresowaniem tymi wydarzeniami Tsina, wywołało w najemniku gniew na Vizjerei, jednak ustąpił po tym jak grupa dotarła do ruin Ureh. Na miejscu najemnicy przeszukali miasto, jednaj nie zdołali znaleźć żadnych skarbów o których opowiadał im wcześniej Quov, poza jedną broszą z portretem pięknej kobiety, jednak czarodziej uspokoił Kentrila, gdy pokazał mu notatki opowiadające o podróży Gregusa Maziego, napisane przez Humbarta Wessela dla lorda Hyrama i wyjaśnił że miasto ożywa, gdy spadnie na nie cień góry Nymyr pod odpowiednim kątem, co miało się wydarzyć następnego dnia.

W pierwszą noc Kentrila i jego ludzi nawiedziła zjawa Hargo, która ostrzega najemników by opuścili Ureh, gdyż czeka tam ich tylko śmierć. Kapitan Dumon z początku miał zamiar posłuchać rady ducha, jednak drużynę zatrzymała mieście iluzja burzy, którą wywołał najpewniej mistrz Tsin. Gdy dowiedzieli się że pozostało niewiele czasu do ożywienia miasta, najemnicy postanowili pozostać, gdyż ponownie skusiła ich żądza złota.

Wejście w cień Nymyru[]

Gdy nadszedł czas Tsin i najemnicy Dumona zebrali się pod miastem by czarodziej mógł odprawić rytuał który odnalazł w zapiskach Gregusa Maziego. Czar przerwał mu jednak nekromanta Zayl, zaniepokojony że działania czarodzieja zaszkodzą równowadze. Kentril i reszta przyjeła jednak pomoc kapłana Rathmy w zbadaniu miasta, które mimo wszystko ożyło. W środku nie natkneli się jednak na żadnych mieszkańców. Kapitan Dumon pozdzielił swych najemników na dwie grupy, do przeszukania miasta. Pierwszą dowodził on sam, a drugą Albord, jednak została zaatakowana przez piekielnego kota, przez co zgineli kolejni ludzie Kentrila - Benjin i Oskal. Następnie drużyna była zmuszona uciekać przed duszami mieszkańców Ureh do pałacu znajdującego się w centrum miasta. Przed wejściem do niego Zayl i Kentril ochronili Quova przed gargulcem strzegącym wejścia

Pomoc Ureh[]

W pałacu drużyna spotkała Juris Khana, ostatniego z władców Ureh. Ten opowiedział im o zdradzie Gregusa Maziego, przez którego miasto utknęło w limbo pomiędzy Sanktuarium i Wysokimi Niebiosami, mieszkańcy nie mogli wychodzić na słońce, a sam Khan został przykuty magicznie do swego krzesła i pałacu. Khan poprosił przybyszów o odnalezienie i umieszczenie Klucza Światła na szczycie Nymyru, by Ureh mogło "zakotwiczyć" na stałe w materialnym świecie. Kentril zgodził się pomóc, głównie przez to że zakochał się od pierwszego wejrzenia w córce Khana, Atannie. Wraz z częścią swych ludzi i Zaylem odnalazł artefakt i umieścił go na miejscu. Gdy wrócili do miasta zostali powitani przez tłumy mieszkańców, którzy od teraz mogli swobodnie się poruszać po mieście, a Khan obwołał przybyszów bohaterami. Kentril zezwolił swym ludziom na zabawę w mieście, a sam starał się spędzać wszystkie wolne chwile z Atanną. Dowiedział się że kobieta nie chce udać się do Niebios, co zamierzał uczynić Khan, więc przekonał Quona Tsina, by ten namówił władcę Ureh na stały powrót miasta do Sanktuarium.

Jakiś czas potem Kentril opóścił pałac na wieść o zaginięciach kilku jego ludzi. Postanowił odszukać Zayla, gdyż bał się że on też zaginął. W mieście spotkał Nefriti i Zoreę, które próbowały zaprowadzić go w odludną dzielnicę miasta, lecz kapitan domyślił się że zastawiły na niego pułapkę. Gdy próbował odejść został zraniony przez co zamiast bajecznego Ureh ujrzał ruiny nawiedzone przez potępione dusze. Próbował ciąć duchy swym mieczem, lecz nagle zjawił się Zayl i miasto na powrót stało się piękne, a widma znikły. Nekromanta opowiedział o tym że próbował przyzwać ducha Gregusa Maziego, lecz nie udało się to, co oznaczało że czarownik wcale nie umarł. W dodatku Zayl zdołał określić że Gregus znajdował się w jaskiniach pod Ureh.

Poszukiwanie Gregusa Mazi[]

Najemnik wraz z nekromantą postanowili sami zająć się złym czarownikiem nie mówiąc nic Khanowi dla dobra jego i miasta. Zayl udał się na poszukiwanie planów jaskiń pod Ureh, a Kentril na kolację z Atanną, Khanem i Tsinem. Dowiedział się że władca Ureh postanowił przywrócić miasto do Sanktuarium, a Kentrila uczynić jego generałem. Kapitan był tak bardzo zafascynowany Atanną że przez pomyłkę zranił się nożem w rękę, przez co na chwilę znów ujżał przeklętą postać Ureh.

Po kolacji spotkał się z nekromantą, którego misja się powiodła. Wraz z Gorstem, prawą ręką Kentrila, udali się do jaskiń Ureh. Dotarli tam do haskini z Kluczem Cienia, postacią przykutą do stalaktytu, której krzyk przysłał skrzydlate demony. Okazało się że był to Gregus Mazi, który został przeklęty i pozostawiony jako strażnik komnaty. Kentril zabił biednego maga sztyletem Zayla, kończąc jego cierpienia. Po tym najemnicy wrócili do pałacu, gdzie zastali Juris Khana z którego Tsin zdjął klątwę. Wtedy Khan ogłosił także zaręczyny swej córki z kapitanem Dumonem.

Prawdziwa postać Ureh[]

W międzyczasie do Dumona doszły wieści o zaginięciach kilku z najemników - Breka, Jace'a i Mordecaia. Kapitan poprisił Zayla by spróbował przyzwać ich duchy, żeby upewnić się czy żyją, czy nie. Nie zdołali jednak odnaleźć niczego powiązanego z tymi najemnikami, przez co nekromanta nie mógł odprawić rytułału. Potym kapitan udał się na pożegnanie najemników, którzy chcieli opóścić Ureh.

Następnie spotkał się z Atanną, z którą porozmawiał o zaginionych najemnikach i powiedział jej prawdę o Gregusie Mazim. Zrozumiał że kobieta mogła rzucić na niego urok i gdy ją odepchnął, Atanna wypadła z balkonu na którym stali. Zrozpaczony Kentril udał się wyjaśnić wszystko Juris Khanowi, ale w pracowni władcy spotkał zmasakrowaną Atannę. Khan i mistrz Tsin próbowali przekonać Kentrila że wszystkie dziwnie zdarzenia w Ureh to sprawka Gregusa Mazego, żeby pomógł im dobrowolnie w rytuale uwolnienia miasta spod klątwy, do którego potrzebowali jego krwi, ale najemnik nie uwierzył w oczywiste kłamstwa. Został magią zmuszony by się ni ruszał. Podczas rozmowy z Khanem zrozumiał że władca Ureh oszalał i skazał swe miasto na przekleństwo, a gdy poprosił go o ukazanie archanioła Mirakodusa, który kiedyś wskazał Khanowi sposób dostania się całego miasta do Niebios, zrozumiał że archanioł to w rzeczywistości Diablo. W ostatniej chwili, nim Khan zatopił nóż w jego ciele, kapitan został uratowany przez Zayla i Gorsta. Nekromanta korzystając z magii w pomieszczeniu, teleportował siebie i dwóch najemników na jedno ze zboczy góry Nymyr.

Finałowe starcie[]

Nekromanta wyjaśnił najemnikom że z tego co dowiedzieli się do tej pory Khan od samego początku był manipulowany przez Diablo. Demon chciał otworzyć w Ureh portal prowadzący z Płonących Piekieł do Sanktuarium. Zayl i najemnicy rozdzielili się - nekromanta udał się, do podziemi by wykraść Klucz Cienia, a Gorst i Kentril na szczyt Nymyru po Klucz Światła. Obydwaj odkryli że dzięki Zaylowi lepiej widzieli w ciemnościach. Po drodze kapitan zobaczył Atannę, lecz po chwili uznał że mogło to być tylko złudzenie. Potem z Gotstem ujrzeli że za nimi wspinają się przemienieni w ghule mieszkańcy Ureh. Gorst postanowił że zostanie i zatrzyma bestie, by Kentril mógł wykonać zadanie. Kapitan wiedząc że kłótnia z drugim najemnikiem nie zdoła zmienić jego zdania przystał na ten pomysł. Po chwili wspinaczki ujrzał jak jego najlepszy przyjaciel mężnie stawiał czoła potworom, a następnie poświęca się i wywołuje lawinę stworów. Kentrila zdołało jednak pod samym celem wspinaczki dogonić kilku przeklętych, lecz mimo to zdołał dotrzeć do Klucza Światła i znaleźć się poza zasięgiem mieszkańców miasta.

Nagle pojawił się Juris Khan, objawiając się najemnikowi w eterycznej postaci, przez co Kentril zrozumiał że Zayl poległ. Próbował skoczyć z góry, ale Khan powstrzymał go swą magią. Władca Ureh chciał odebrać artefakt. Posyłał z początku do najemnika jedynie obietnice potęgi i prośby, lecz potem zniecierpliwiony zaczął mu grozić.

Kentril zdołał wytrzymać do świtu. Gdy dotarły do niego pierwsze promienie słońca rzucił w Khana Kluczem Światła, który zaświecił się niczym gwiazda, spalając wszystkich przeklętych mieszkańców Ureh. Na miejsce Khana pojawił się na chwilę Diablo, rozwścieczony na najemnika, a po chwili znikł, a Kentril mógł obserwować ostatnią chwilę życia Khana. Następnie spadał on na Ureh, lecz Atanna złagodziła jego upadek tuż przed swym znknięciem.

Dzień później odnaleźli go Zayl i Humbart. Kapitn Dumon opowiedział im co się stało na szczycie. Razem udali się najpierw do starego obozu przed Ureh, a potem do braci Zayla którzy uleczyli ich. Po tym Kentril Dumon najpewniej powrócił do Zachodnich Królestw.[3]

Osobowość i umiejętności[]

Kapitan Kentril Dumon był świetnie wyszkolonym wojownikiem i dobrym taktykiem co pozwoliło mu stanąć na czele grupy najemników. Quov Tsin uznał go za znacznie inteligentniejszego od innych jego najemników.

Był człowiekiem odważnym i godnym zaufania, co potwierdzało zaufanie jego ludzi. Mimo wszystko zakochanie się w córce Khana, Atannie, przesłoniło mu oczy przez co nie był w stanie od razu dostrzec prawdy o Ureh. Potrafił on docenić uratowanie życia przez Zayla, mimo że większość ludzi nie dażyła nekromantów zaufaniem.

Przypisy[]

  1. Królestwo Cienia, Rozdział 17
  2. Królestwo Cienia, Rozdział 1
  3. Królestwo Cienia, Rozdział 23
Advertisement